آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی

جملات شرطی جملاتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و پیامدهای آنها بحث می کنند.

انواع جملات شرطی

در زبان انگلیسی چهار نوع مختلف جملۀ شرطی وجود دارد:

جملات شرطی صفر (zero conditional sentences): برای بیان حقایق کلی یا روابط علت و معلولی که همیشه برقرار هستند استفاده می‌شوند.
جملات شرطی نوع اول (first conditional sentences): برای بیان احتمال وقوع یک موقعیت در آینده استفاده می‌شوند.
جملات شرطی نوع دوم (second conditional sentences): برای بیان موقعیت‌های غیرواقعی یا غیرمحتمل در حال حاضر یا آینده استفاده می‌شوند.
جملات شرطی نوع سوم (third conditional sentences): برای بیان موقعیت‌های غیرواقعی یا غیرمحتمل در گذشته استفاده می‌شوند.

ساختار جملات شرطی

هر نوع جملۀ شرطی دارای ساختار خاص خود است که باید به خاطر سپرده شود.

 

جملات شرطی صفر

جملات شرطی صفر از دو بخش تشکیل می‌شوند:

یک جمله فرعی (a subordinate clause) که یک وضعیت غیر واقعی را توصیف می‌کند.

یک بند اصلی (a main clause) که نتیجه این سناریوی فرضی را نشان می‌دهد.

ساختار کلی جملات شرطی صفر به صورت زیر است:

بند فرعی: if + present simple
بند اصلی: present simple

مثال:

If you put water at zero degrees, it freezes.
ترجمه: اگر آب را در دمای صفر درجه قرار دهید، یخ می‌زند.

 

نکات کلیدی در مورد جملات شرطی

هنگام استفاده از جملات شرطی، مهم است که به زمان فعل‌ها در هر دو بند توجه داشته باشید.

در جملات شرطی صفر، زمان هر دو بند زمان حال ساده است.

در جملات شرطی نوع اول، زمان بند فرعی زمان حال ساده و زمان بند اصلی زمان آینده ساده است.

در جملات شرطی نوع دوم، زمان بند فرعی زمان گذشته ساده و زمان بند اصلی زمان would + base form of the verb است.

در جملات شرطی نوع سوم، زمان بند فرعی زمان had + past participle of the verb و زمان بند اصلی زمان would have + past participle of the verb

 

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی سر بزنید.