آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی

جملات شرطی نوع اول در انگلیسی برای بیان موقعیت‌هایی در آینده استفاده می‌شوند که معتقدیم قطعی یا محتمل هستند. در واقع احتمال دارد که قسمت اول این جمله (عملی که پس از «اگر» آمده است) اتفاق بیفتد و اگر اتفاق بیفتد احتمال رخ دادن قسمت دوم جمله 100% است.

 

ساختار جملات شرطی نوع اول

ساختار جملات شرطی نوع اول به صورت زیر است:

 

اگر (if) + فاعل (subject) + مضارع ساده (simple present) + ادامه‌ ی جمله
will + فاعل (subject) + فعل اصلی (infinitive)

مثال

If I study hard, I will pass the exam.
ترجمه: اگر سخت درس بخوانم، امتحان را قبول می‌شوم.

 

نکات کلیدی در مورد جملات شرطی نوع اول

می‌توانیم به‌جای «if» از کلماتی دیگر مانند «as long as & as soon as» نیز استفاده کنیم.

کلمۀ «unless» نیز می‌تواند به‌جای «if» به کار رود؛ اما معنای متقابلی خواهد داشت.

به عنوان جایگزینی برای will، می‌توان قسمت دوم یک جمله شرطی نوع اول را جمله‌ای امری (imperative) کامل کرد.

جملات شرطی نوع اول را می‌توان برای بیان برنامه‌های احتمالی، قول، اخطار، تهدید یا ترغیب استفاده کرد.

تفاوت «if» و «when» در جملات شرطی

از «if» برای بیان شرطی نامشخص یا فرضی استفاده می‌کنیم.
از «when» برای بیان شرطی قطعی یا مورد انتظار استفاده می‌کنیم.

 

 

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع اول و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی سر بزنید.